MASTERCLASS WATERPOLO DE
ZAAN
Vorige week was ik toeschouwer bij de wedstrijd tussen UZSC
en DE Zaan, een strijd om de eerste plaats, die glansrijk werd gewonnen door de
Zaan met 4-8, ik was erg onder de indruk van hun spel en laat nou net deze
kampioenskandidaat nummer 1 onze tegenstander van vanmiddag zijn. Op papier zou
je zeggen geen schijn van kans, we misten ook nog eens onze keeper Maartje,
maar tja je weet het nooit, dat liet PSV woensdag tegen Manchester zien. Welnu
we kregen vandaag een lesje in waterpolo, we deden ons stinkende best, dat kan
ik onze dames niet ontzeggen, maar als je maar 2x in de week traint en de
tegenstander dat minimaal 4x doet, dan heb je al een grote achterstand. Hun
snelheid qua zwemmen was fenomenaal, af en toe leek het wel of de onzen stil
lagen, wat een tempo. We probeerden dat tempo eruit te halen middels een trage
opbouw, in opdracht van de coaches, dat lukte de eerste 2 minuten redelijk,
want de score was 0-0. We kregen nauwelijks kans een aanval op te zetten, want
de Zaan zat er boven op en als je dan je dametje laat lopen, dan kan dat niet
goed blijven gaan. Wat de Zaan erg goed deed, dat was de klok in de gaten
houden, als we nog maar 2 seconden voor een aanval hadden en op grote afstand
van het doel lagen, dan kon je de klok er op gelijk zetten, dat we geen kans op
een doelpunt zouden maken, de zoemer ging en zeker 3 Zaantjes waren al onderweg
naar ons doel, als je dan als Renske, die de levensgevaarlijke nummer 3 Laura
Jongejans het leven behoorlijk zuur maakte, alleen achter ligt te verdedigen,
dan is het een koud kunstje voor deze klasbakken om onze Emma, die het doel
verdedigde, te passeren. Over Emma gesproken, wat zij er allemaal uit bokste,
was indrukwekkend, als zij vandaag niet zo goed was geweest, dan hadden we een
desastreuze nederlaag geleden, petje af voor Emma, die Maartje op meer dan
waardige wijze verving. Het was eenrichtingverkeer en dat zag je ook in de score
bij rust: 5-0. Konden we dan helemaal niets klaarspelen aanvallend, nou de
eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat het niet overhield. Bij een dame meer
situatie konden we dan eindelijk juichen, Anne wist Dyonne te vinden, onze
captain zag haar kans schoon en liet een "vreselijk" hard schot los, dat via de
handen van de graaiende doelvrouwe tergend langzaam over de doellijn rolde. De
Zaan pakte de draad weer op, dook de gaten in, de spits maakte ruimte voor de
van de zijkant inzwemmende links- en rechtsbuiten, dat zorgde voor zoveel
paniek in onze gelederen, dat meerdere doelpunten niet uit konden blijven, wat
een variatie, dit mis ik wel eens bij onze dames, maar misschien heeft het ook
wel met de kwaliteit van de tegenstander te maken. Waarom zwemmen wij niet weg,
komt dat misschien omdat de tegenstander wat slimmer is onder water, ik weet
het niet, want we kunnen niet onder water kijken. De coaches waren toch wel
tevreden over het spel, dus wie ben ik dan om er zo'n negatief verhaal over te
schrijven, we deden er alles aan, om de score zo dragelijk mogelijk te houden
en dat is wel gelukt denk ik, 11-1. Ik kon het niet nalaten om een vader van de
Zaan, die enorm teleur gesteld was, dat een van de Zaandammers na 8 minuten een
keer de bal verloor, ik zei, meneer maak je toch niet zo druk, want als je bij
elk balverlies zo teleurgesteld bent, hoe moeten wij ons als Otterstoeschouwers
dan wel niet voelen? Hij moest er om glimlachen. Op weg naar huis was het toch
wel gezellig in de auto, Yasmin bleef maar kletsen, maar ik vond het top, dat
ze er was, want ze moest vanavond ook nog met de Dames meedoen, die dichtbij
hun eerste punten waren, maar helaas met 6-7 het onderspit dolven tegen het op
de 3
e plaats staande de Ham. Over aanwezig zijn gesproken, Yentl kon
vandaag niet spelen vanwege pijn in haar rug, maar ze was er wel om ons aan te
moedigen en dat waarderen we heel erg. Over 2 weken tegen DWT, dat vanavond een
ontluisterende nederlaag tegen UZSC leed........ 22-3!!!