Voordat de wedstrijd tegen de Amstel losbrandde, had ik eerst nog een persoonlijke wedstrijd met Mark van Schaick uit te vechten. Ik zag hem op weg naar Mijdrecht voor mij rijden en besloot er een echte race van te maken, ik ben een groot Fan van Max Verstappen en dacht eens kijken wie er eerder op de Ontspanningsweg is, hij Mark Verstappen of ik Wout Hamilton. Mark doorzag echter al snel mijn plannen, ik zat bijna op zijn bumper en net voordat ik hem voorbij zou suizen, sneed hij me net als Kimi Raikonen op een smerige manier af, waardoor ik genoodzaakt was eerder links af te slaan dan hij, een tijdstraf van 10 seconden zou hier op zijn plaats zijn geweest. Voordat ik het parkeer terrein van de Amstel opscheurde, zag ik uit mijn ooghoeken Mark opduiken, ik wilde mijn bolide voor de zijne plaatsen, maar meneer sneed mij wederom af en ik moest weer achter hem plaatsnemen. Het parkeerterrein van de Amstel leende zich niet voor inhaalmanoeuvres, want als je daar harder dan 30 km per uur ging, vlogen je tanden eruit, wat een vreselijke trilsteenjes aldaar. God straft meteen zou je denken, de man gunde mij geen blik waardig, maar tijdens de wedstrijd liet onze lieve Heer mij weten, dat ik in mijn gelijk stond, dat dit echter ten koste van zijn lieftallige dochter Lara zou gaan, dat kon nog niemand bevroedden, ik zal nog niets verklappen, maar zoveel pech dit kind vanmiddag had, was met geen pen te beschrijven, dus doe ik het maar via mijn computer.

Ondanks het gemis van een aantal vaste basisspelers hadden Tim en Florian toch 11 dames weten op te trommelen en van de aanblik van onze tegenstander de Amstel, al 5 wedstrijden ongeslagen, werd ik niet vrolijk. Er stonden daar weer een aantal Mastondonten, niet te filmen, wij moeten elke wedstrijd minimaal 3 kilometer meer zwemmen, om langs die dames te zwemmen.

Het was bloedjewarm in het zwembad, zij had het ook warm en ik viel dan ook om van verbazing toen ik Sophie in haar roze jas vanuit de kleedkamer het bad in zag lopen, als ze daarmee maar niet zou gaan zwemmen, gelukkig deed zij hem na de warming-up uit, rare wezens die vrouwen. In het begin was het aftasten tegen dit sterke team, Maartje had meteen al een mooie redding en zij herstelde zich prima na haar wat mindere optreden van de week ervoor. Kitty en Laura verdedigden ijzersterk en de tegenstander kreeg al snel in de gaten, dat dit geen appeltje eitje zou worden. En toen begon de Lara Show, haar voortreffelijke schot eindigde boven op de..... lat. Marieke deed dat even later nog eens dunnetjes over en we stonden qua lat wedstrijd met 0-2 voor. De Amstel laat zich niet onbetuigd en ook zij teisteren het latwerk, stand 1-2. Vervolgens het wordt eentonig, maar ook Dyonne weet de lat te beroeren, maar ja het gaat om doelpunten maken en Kate Clarke vecht een mooie strijd uit met Dyonne, de bal lijkt voor de lijn te blijven liggen, maar rolt toch tergend langzaam in het doel en zo staan we onverdiend met 1-0 achter, vlak voor het verstrijken van het eerste partje.

In het 2^e partje stellen de Mijdrechtse dames orde op zaken, diezelfde Kate draait zich prachtig vrij bij Lara en haar schot is ook Maartje te machtig 2-0. Als Maartje wederom de bal uit de bovenhoek tikt, liggen wij met zijn allen te slapen, want er reageert maar 1 speler, en die is van de Amstel genaamd Niké van Duijkeren en dan staat het ineens 3-0, geflatteerd maar desalniettemin. Dan beslist Laura een duel in haar voordeel, wordt vastgepakt, het fluitsignaal zou in mijn ogen moeten leiden tot een 5 meter, maar Laura ziet Dyonne vrij liggen en haar schot gaat in plaats van tegen de lat in het doel en we staan op het bord 3-1. Mark had het mooi vastgelegd op zijn camera, dat dan weer wel. Ik riep in mijn overmoed tegen de aanwezige ouders, die speelt niet lang meer bij de Otters als ze zo blijft spelen, ik werd wat meewarrig aangekeken. Sophie heeft vervolgens een prachtige verdedigende actie, haar pass op Marieke is formidabel maar haar schot sterft in schoonheid op de ...... lat! Lara scoort vervolgens even later bijna 3-2, maar in plaats van keihard af te drukken, probeert ze een lob en die belandt op de ..... lat. Mark trekt bijkans zijn haren uit zijn hoofd, maar komt al snel tot de conclusie dat hij er daarvan niet veel meer heeft.

Het derde partje levert 1 score op voor de Amstel door Niké en voor de rest is het alleen maar paal en lat, Lara schiet in een tijdsbestek van 1 minuut zowel op paal en lat en is de wanhoop nabij. Je zou kunnen zeggen dat we vandaag VOOR PAAL STONDEN. Arme Lara, maar wat speelde ze goed.

De rest van de wedstrijd werd niet meer spannend, de tegenstander liep uit naar 7-1, maar we gaven uiteraard niet op, de wonderschone lob van Natasja trof dit keer eens niet het houtwerk maar belandde prachtig in het doel en Emma zet met een prachtige uithaal de eindstand 3-7 op het scorebord. De mooiste aanval van de dag was wel voor de onzen, Esther gooide de bal prachtig in de loop, kun je dat wel zo zeggen, van Natasja, haar pass bereikte Sophie, die met een prachtig lobje de inzwemmende Yasmin wist te vinden, maar haar schot werd gekeerd door de keepster, maar dat zag er echt geweldig uit. Ik vond het misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen tegen één van de kampioenskandidaten en reed Mark op weg naar huis op 4 minuten, had ik toch mijn revanche. Mark bedankt voor de mooie foto's je was een waardig tegenstander.