U zult zich wel afvragen wat die vis hier doet, nou dit is een cadeau dat
Dyonne voor haar verjaardag heeft gehad van Maartje, ze wilde altijd al een
huisdier, welnu deze vis, die echt zwemt, heeft geen voer nodig, stinkt niet,
als ie dood gaat, stop je er een nieuwe batterij in en hop daar gaat ie weer.
Ze is zo aan dat beestje gewend, dat ze zaterdag eigenlijk niet naar waterpolo
wilde, maar ik heb haar gelukiig over kunnen halen. We speelden tegen het Y en
in het verleden weet ik nog dat parkeren een probleem was, dit uit een oud
verslag:
Aangekomen bij het zwembad, dat van
de buitenkant overigens op een fabriek leek, waar eierendoosjes gemaakt werden,
werd de ellende alleen maar groter: we moesten parkeergeld betalen met een
chipknip, aangezien ik niet eens kan smssen, kan ik zeker niet chipknippen, ik
mijn eega er bij gehaald, Willemien gaf voor de zekerheid haar pasje mee, als
er te weinig op onze kaart zou staan en daar maakte ik natuurlijk dankbaar
gebruik van, scheelde weer 6 euri. Je moest je kenteken intikken, de knip er in
en klaar, eitje. Ad begon vervolgens zelfverzekerd met het intikken van zijn
kentkeken, maar na het invoeren van de A wist hij het al niet meer en moest Els
weer opdraven om naar de auto te lopen en het kenteken rond te brullen en dat
viel niet mee, want 2x een A ingevoerd en je kunt weer overnieuw beginnen.
Teruggekomen moest hij aansluiten achter een lange rij om een kaartje te kopen,
want Ad was er na 15 mislukte pogingen nog steeds niet in geslaagd om zijn
kenteken juist in te voeren, zei je nou een P of een W?. Els duwde hem op een
gegeven moment woest opzij en regelde het zelf binnen een minuut.
Ik had er vooraf al de
kriebels van, want mijn eega was niet mee, ik moest het alleen zien te rooien,
bij aankomst vielen mijn ogen bijna uit mijn kassen, want alles wat ik zag,
geen zwembad en geen parkeerplaats, gelukkig hebben de Otters hun eigen Bob,
Bob de Roo, hij wist een parkeerplaats in een parkeergarage te scoren à raison
van € 1 per 20 minuten, tel uit je winst! Maar toch bedankt Bob, een echte Bob
brengt zijn passagiers veilig naar huis en dat heb je gedaan. Vervolgens op
zoek naar de trap, die naar het zwembad leidde, nou geen trap te vinden,
gelukkig viel mijn gemopper ook de omstanders op, want iemand wees naar een
deur, waar ik glad aan voorbij zou zijn gelopen, de trap, die er vroeger wel
was, was ook verdwenen. Een vader van een oud speelster van de Otters, die nu
bij het Y speelt, gaf aan maandelijks € 80.00 aan parkeergeld kwijt te zijn,
een leuke hobby, dat waterpolo.
Het wedstrijdbad was er gelukkig
nog wel en was nog net zo ranzig als 4 jaar geleden, vol met haren, aldus
dochterlief en een reusachtige grote paal in het midden, waardoor je delen van
de wedstrijd miste, de scheidsrechters hadden er ook last van, die moesten snel
achter de paal langsrennen, om het spel te kunnen volgen, waardoor ze nogwel
eens wat dubieuze beslissingen
namen, die in ons nadeel uitvielen. Nou dan
kunnen we eindelijk beginnen, tegenstander is het Y, de koploper, waartegen we
de eerste wedstrijd kansloos met 0-5 ten ondergingen, op de tribune veel Otters
supporters, waaronder Kitty, die door vermoeidheid nog niet kan spelen,
oud-speelster Samantha en de zeer luidruchtige vader van Leonie, naamgenoot
Wouter Behrens, waar ik altijd de rust zelve ben, bekwaam de wedstrijden
annalyseer in mijn kladblok, die ik in alle consternatie in de auto had laten
liggen, vandaar dat ik het uit mijn hoofd doe met alle kans op fouten, vergeef
het mij, maar waar ik vrij zeker van was, was het gebrul van die Behrens, als
zijn dochter onheus werd bejegend, dan brulde hij ongenegeerd door het stadion,
dat dat toch niet kon, ik schaamde mij diep, vooral omdat ik zelf helemaal niet
zo ben. Er zijn zelfs spelers uit het verleden, waar ik het hele jaar over
geschreven heb, die mij niet eens kennen en aan dochterlief vragen, wie is jouw
vader eigenlijk, komt ie wel eens kijken, lees Joep Looijen.
Genoeg voorbeschouwd, de
wedstrijd begint en we zetten meteen de verbauwereerde tegenstander stevig
onder druk en bij de eerste de beste Man-Meer knalt Leonie, onder oorverdovend
gebrul van de tribune, lees Wouter, de 0-1 tegen de touwen. Sophie wordt op
haar ranke neusje geraakt, scheids Beets fluit direct af, omdat hij een
bloedneus vermoedt; Sophie zwemt naar de kant om zich te laten vervangen door
Renske, de scheids wacht dit allemaal niet af, hij heeft kennelijk buiten die
paal ook nog eens te maken met een bord voor zijn hoofd en fluit om door te spelen,
dus eigenlijk een man meer voor het Y, die niet afwacht, niet erg sportief,
maar direct scoort in de persoon van Hannah Rosingh 1-1. We raakten hierdoor nog meer getergd en
lieten ons niet uit het veld slaan, want met een prachtige lob zette de van een
blessure teruggekeerde Natasja ons met haar specialiteit wederom op voorsprong
1-2! Een regelrechte sensatie lijkt in de lucht te hangen, maar binnen een
tijdsbestek van 1 minuut stelt het Y orde op zaken en lijken de
krachtsverhoudingen weer hersteld 3-2. Wij hebben echter Yentl, wat moet ik
over haar schrijven, ze heeft een stralende blik in haar ogen, wat alleen maar
kan betekenen, dat ze of verliefd is of dat ze de loterij gewonnen heeft, nu
rijdt haar vader nog steeds in zijn Porsche Masserati, dus dat zal wel niet,
dus moet ze wel in LUF zijn. Ze speelt deze zaterdag haar beste wedstrijd uit
haar carrière, is bij vele doelpunten betrokken, ik adviseer alle meiden
verliefd te worden, het doet wonderen. Ines Hendriks krijgt een U 20 en Yentl
maakt dankbaar gebruik van de geboden ruimte, ze moet eigenlijk overspelen op
de beter geposteerde Leonie, maar heeft zoveel vertrouwen, dat ze bal snoeihard
in de kruising peert 3-4 met nog 1.29 op de klok. Tim hoeft de meiden in de
rust niet veel meer mee te geven, dan door gaan op dezelfde voet en dat
geschiedt. De verdediging onder leiding van Natasje, Emma en Lara staat als een
huis, ze geven bijna niets weg, Esther maakt een katachtige redding en gooit de
bal regelrecht in de loop van de wegzwemmende Leonie en zij heeft geen moeite
om de 3-5 aan te tekenen, wat een weelde. Even later krijgt Yentl de bal
aangespeeld op de kop, ze weet zich te ontworstelen aan Nikki Alberts en zij
kan haar slechts stoppen d.m.v. een overtreding, met als gevolg een 5 meter.
Die dekselse Yentl heeft de brutaliteit om deze zelf te nemen, maar hier steekt
Leonie een stokje voor, tegen haar poeier is de keepster kansloos 3-6. Na een
overtreding op Dyonne gaat ze niet voor eigen succes, maar weet de bal bij
Renske te krijgen, die wel raad weet met dit buitenkansje 3-7, dat kan niet
meer mis, zou je denken.
Hannah Rosingh denkt daar toch
weer anders over en lijkt de spanning in het 4e part nog terug te brengen, maar
Yasmin haalt definitief de spanning uit de wedstrijd door vanaf de zijkant de
4-8 aan te tekenen na een assist van de solide spelende Marieke. We spelen met
zoveel meer rust dan aan het begin van de competitie, we vinden telkens de
vrije dame, een lust voor het oog. Het Y profiteert nog een keer na een
uitsluiting van Sophie, die ondanks de klap op haar neus, een prima wedstrijd
afleverde, deze kraker eindigt dus in een 5-8 zege voor de onzen. Dyonne maakt
met Yasmin en Emma nog een mooie Selfie en kon niet wachten tot ze haar visje
weer zag. 3 wedstrijden geleden stonden we op de zevende plaats, 3
overwinningen verder staan we nu op...... de zevende
plaats, een vreemde competitie