Als dit, als dat, als die scheidsrechter...... zo'n wedstrijd werd het vanavond. Maar alvorens op de thriller van zaterdagavond in te gaan, moet ik even terug naar de wedstrijd voor ons, die tussen de Otters onder 15 tegen UZCS, we schrijven de laatste minuut, het staat 4-4 en beide ploegen geven elkaar geen strobreed toe, maar de spits van Uzsc ontsnapt aan de verdediging van de Otters en zwemt moederziel alleen af op keeper Gijs Leunens., de arme Gijs lijkt op voorhand kansloos in het 1-1 gevecht, het schot lijkt strak de bovenhoek in te gaan, maar die dekselse Gijs slaagt erin de bal met een uiterste krachtinspanning te pareren, hij geeft wel een rebound weg, ook deze kans is niet aan de arme spits besteed, Gijs stopt opnieuw, zijn ploeggenoten schieten hem inmiddels te hulp, maar er volgt tot ieders ontzetting toch een 3^e vuurpijl, iedereen houdt de adem in,  maar ook deze kans weet Gijs onschadelijk te maken, met als gevolg een staande ovatie vanaf de tribune, ik had kippenvel over mijn hele lijf, wat een held is die GIJS LEUNENS, onthoudt u die naam.

Vanavond de topper tegen het Dolfijn op het programma, beide ploegen zijn al maanden ongeslagen en doen nog mee voor het kampioenschap, bij verlies was die droom voorbij.

Dit besef leek bij de tegenstander meer aanwezig dan bij de onzen, want wat onze dames in het eerste partje ons voorschotelden, was het slechtste van dit seizoen, we lagen collectief te slapen en dat het Dolfijn slechts 2x scoorde, was een wonder. We waren slap in de duels, werden aan alle kanten voorbij gezwommen, de voortreffelijke keeper van de Dolfijn Noemi Smit kreeg nauwelijks een schot op doel en als de Dolfijn wat nauwkeuriger geweest was bij de afwerking, hadden we de rest van de partij schriftelijk af kunnen doen. Ook aan het begin van het 2^e partje leken de woorden van een teleurgestelde Tim over de verrichtingen van zijn sterrenensemble geen uitwerking te hebben gesorteerd, want na een manmeer, veroorzaakt door Maartje, moeten we ook de 0-3 wegslikken. Als dan ook de leidsmannen uit Amersfoort niet op onze hand zijn, dan speel je een kansloze partij, althans dat zullen de meesten gedacht hebben, misschien was de blunder van de heer Gerritsen wel aanleiding van de revival. Na een overtreding op Lara, die in de passing erg ongelukkig was, had zij wel de tegenwoordigheid van geest om Laura aan te spelen, die alleen op Noemi af lijkt te zwemmen, PRIIIIIEEET een fluit, meneer Gerritsen fluit en dit leidt tot een hels kabaal op de tribune, waarom niet de aanval door laten gaan, nee het wordt nog erger, er wordt een speelster van ons uitgestuurd, vermoedelijk vanwege commentaar op de leiding. Dit gaf ons nou net dat zetje wat we nodig hadden, want vanaf dat moment leefden we op en kon Leonie de achterstand verkleinen tot 1-3. Even later krijgt Dyonne de bal in kansloze positie aangespeeld, maar met een weergaloze actie weet ze toch haar verdediger het bos in te sturen en met een fabelachtige draaiactie de bal richting doel te knallen, we veerden op, maar de bal spat op de lat uiteen, het zit dochterlief de laatste weken niet mee.

Het derde partje draaien we de duimschroeven verder aan en het Dolfijn snakt naar adem, Natasja ziet haar briljante lob nog gestopt door Noemi, maar zij is niet bestand tegen het schot van de steeds beter wordende Marije, die een assist van Lara op waarde weet te schatten en het is nog maar 2-3. Diezelfde Marije mist een enorme kans op de gelijkmaker en als vervolgens Sophie er uit wordt gestuurd, lijkt het Dolfijn de beslissing te forceren, Maartje houdt ons in die fase op de been met een aantal mooie reddingen. Bij de gelijkmaker speelt zij ook een belangrijke rol, want ze weet de wegzwemmende Marije te vinden, die de 3-3 in het netje doet belanden met nog 0.36 seconden op de klok. Naast mij zit Wouter Behrens, die de plaats van René feilloos waarneemt en mij de fijne kneepjes van de waterpolosport bijbrengt, ook hij ergert zich dood aan het warrige gefluit en besluit de scheidsrechters een handje te helpen. Dochter Leonie wordt onheus bejegend en de leiding wordt er door Wouter haarfijn maar wel op een nette manier op gewezen, dat dit niet door de beugel kan en ineens hebben we een 2 man meer situatie!  Yentl passt op Marieke, die dreigt te vuren, maar in haar ooghoeken ziet zij, dat Leonie er beter voorligt, ik tel de 4-3 al, maar Leonie heeft andere plannen, zij passt op Esther, die met een prachtig schot de onzen voor de eerste keer op voorsprong zet 4-3, wat een ommekeer. Je verwacht, dat het Dolfijn deze tik niet te boven komt, maar niets is minder waar, want Anna van 't Hoft schiet beide ploegen weer in evenwicht. Wat een spanning en dan gebeurt er iets, wat het hele seizoen op zijn kop zal zetten, Marije krijgt in vrije positie de bal aangespeeld, haar schot belandt op het zeil,  een orkaan van geluid tot gevolg, maar wat beslissen de hoge heren, geen doelpunt, het is te zot voor woorden, 4maar we kunnen alleen maar verbijsterd de belachelijke beslissing accepteren   
             Dit plaatje werd prachtig vastgelegd door Mark. En dan weet je wat er gebeurt, met nog 0.25 te gaan, belandt een schot van het Dolfijn op de lat, maar het geluk laat ons in de steek, precies in de handen van .... Lotte Huft en zij weet wel raad met zo'n buitenkansje, wat waren ze blij, want dit bracht hen aan kop. Er was nog tijd voor 1 aanval, Dyonne drijft de bal op, passt op Marije en ja het zou eens spannend kunnen worden, PRIEEEETTTT overtreding tegen, wedstrijd over en uit.   De 4-6 vanaf de middenlijn is voor de statistieken, het Dolfijn ging uit zijn dak en het zij ze gegund, want het was een heerlijke pot waterpolo op het scherpst van de snede, die nooit gemeen werd, er was respect voor elkaar, die helaas een betere leiding had verdiend. Het is dan ook nog eens zuur om te horen, dat de Amstel en de Zaan verloren hebben, want bij winst hadden we echt meegedaan.  Top meiden hoe jullie je wisten te beheersen ondanks een aantal discutabele beslissingen, jullie kwamen geweldig terug en hadden ze bijna te pakken. Dolfijn gefeliciteerd en op naar de titel.